Ook klimaatactivisten hebben recht op egoïsme. We komen toch al op voor de planeet? Daar vallen dieren ook onder. Maar we doen het voor onze kinderen. Onze eigen soort. Of doen we het ook voor een andere soort? Lukt het ons om, als het gaat om onze zorgen om wat kwetsbaar is, écht voorbij ons eigen belang te kijken?

(Toespraak geschreven ter gelegenheid van de supportdemo van de A12-blokkade, september 2023.)

Na het mislukte landbouwakkoord moddert de politiek verder over duurzame landbouw, terwijl één partij nog altijd niet mag meepraten: het landbouwdier zelf. Het wérkelijk wegdenken van het dier uit onze voedselvoorziening is de enige, echte weg uit de problematiek. (Opiniestuk, Dagblad van het Noorden)

Op het Museumplein in Amsterdam, aan de vooravond van de Provinciale Verkiezingen op 15 maart 2023, bij de afsluiting van de campagne van de Partij voor de Dieren, hield ik op verzoek van de partij een speech. 

Tegenop gezien, toch gegaan, nog stil van. Een wake van de Save Movement bij dieren in de wachtrij voor de slacht. Water en wat liefde geven aan enkele van de dagelijks 45.000 varkens die in Nederland worden gedood.

Na een gevangenisstraf van vijftien maanden is hij terug. Eén week nadat Peter – The Vegan Streaker – Janssen, exponent van de Nederlandse radicale dierenrechtenbeweging, zijn enkelband inleverde, sprong hij zaterdag jl. uit protest met twee andere activisten in het bassin van Dolfinarium Harderwijk. Ik stond erbij en keek ernaar.

De clusteruitbraak van coronabesmettingen bij slachtfabriek Vion in Boxtel is het zoveelste bewijs dat slacht geen toekomst heeft. Wat gaat er mis in het proces van ellende van mens en dier? ‘De slacht is zo’n vreselijk mooi proces.’

(Opiniestuk in Het Brabants Dagblad, maart 2021)

Dit was het Jaar van de Nerts. Dat diertje met een vacht witter en zachter dan vers gevallen sneeuw. Ook verkrijgbaar in zwart, bruin of zilverblauw. Dit was het jaar waarin de nerts ineens geen kleur meer hoefde te bekennen. Dit was het jaar waarin wij kleur moesten bekennen aan de nerts. (Toespraak bij de Vredesdienst voor Dieren, Nassaukerk, kerst 2020)

De compensatieregeling voor nertsenfokkers stelt hen in staat hun bedrijf te verplaatsen naar het buitenland. Het zou beter zijn de fokkers een ander vak te leren.

(Opiniestuk in NRC, 8 september 2020)

Op de Hofplaats in Den Haag eisten Bont voor Dieren en Animal Rights de vervroegde sluiting van alle nertsenfokkerijen. Theun, de zoon van een nertsenfokker en de hoofdpersoon uit Pels, was er ook bij. Hij vertelde niet over de dood van nertsen, maar iets over het leven.

Vannacht droomde ik over minister van justitie en veiligheid Ferd Grapperhaus. Ik zat aan een tafeltje op een terras aan Het Plein. Ineens schoof hij aan. Ferdinand B.J. Grapperhaus. Zomaar, op minder dan een halve meter afstand. De J. Edgar Hoover van de heksenjacht op dierenrechtenactivisten.

Het allereerste waar een vader bij het ontwaken aan denkt: niet zijn geliefde gezinsleden, maar de miljoenen dieren die vandaag weer in vrachtwagens worden gepropt en worden afgevoerd. Kan hij niks aan doen. Ze stommelen, trippelen en fladderen alweer door zijn hoofd. (Esquire, mei-juni 2020).

‘Dus als ik het goed begrijp, importeren we eerst een dier, laten het dier dan los in de natuur, waarna we hem voor heel veel geld gaan proberen uit te roeien.’ Mijn toespraak op 28 februari 2020 in Amersfoort, bij de demonstratie van Animal Rights en Fauna4Life tegen het massaal verdrinken van muskusdieren, een zinloze, kostbare wreedheid.

Stalbezetters willen ons laten zien wat wij als vleeseters dieren aandoen. Maar wat heeft het voor zin als we niet kijken? Dat kan slimmer.
(Opiniestuk in NRC, 14 december 2019)

Grijpt de overheid niet in tegen het dierenleed in de veeindustrie? Dan dwingt ze dierenactivisten tot het overtreden van de wet. (Opiniestuk over de veroordeling van Meat the Victims, de Volkskrant, 7 november 2019.)

Kunnen beelden iets veranderen? Ook beelden die je niet durft te bekijken? Laatst bezocht ik een lezing van Animal Rights over undercoveroperaties in de Nederlandse bio-industrie. De beelden die ik daar zag… (Adformatie, maart 2019)

Samen met kinderen plantte Wilhelm II bijvriendelijke lentebloeiers in de kasteeltuin. Opmerkelijk, want in werkelijkheid schepte hij er plezier in om bomen om te hakken. Om maar te zwijgen van… (Adformatie, januari 2019)

‘Met wat vriendjes zoeken de meisjes verkoeling langs de Nederrijn.’ Hoe de storytelling van al die heerlijke plantaardige hamburgers nog wel iets beter kan… Adformatie, november 2018

Deze zomer in Roosteren, Zuid-Limburg. Het is alweer even geleden dat het kwik er boven de 38 graden kroop. Adformatie, september 2018.

‘Met haar bij elkaar gejutte installaties van zongebleekte tasjes, rietjes en teenslippers vraagt fotografe Thirza Schaap aandacht voor het feit dat er binnenkort meer plastic in zee rondzwemt dan vis. Maar in haar werk duikt soms ook een verpakking van een miljardenmerk op…’ Adformatie, april 2018.

Mijn boek De Lange is genomineerd voor de vakprijs van de Nico Scheepmaker Beker 2016. Op 1 mei jl. was bij DWDD de prijsuitreiking. De jury: ‘Dick Nanninga is de man van de befaamde kopgoal in de finale van het WK voetbal van 1978 tussen Nederland en Argentinië. Jeroen Siebelink schrijft een indringend portret van het doorleefde verhaal van deze cultheld, waarbij hij voor een bijzondere opzet heeft gekozen. Het boek begint bij zijn uitvaart en eindigt bij zijn geboortegrond in de Veenkoloniën, van het dramatische einde tot en met de eenvoudige komaf van de voetballers. Siebelink is erin geslaagd om zonder opsmuk een bijzonder levensverhaal op te tekenen.’